Op een avond belt er iemand uit Zwitserland die serieus op zoek is naar een rode Volvo PV 544 Sport. Ik heb er een, een origineel Nederlandse auto die eigenlijk voorbestemd is om op Nederlandse bodem te blijven. Ja, wat doe je dan?

De koper is héél serieus

De Zwitser, Herr von R. is serieus, héél serieus, weet veel van “Kattenruggen” en stelt de goede vragen.

We spreken af dat ik nog een paar detailfoto’s en video’s maak van de Volvo. Ik laat de compressie nog opmeten en Herr von R. krijgt van mij nog wat aanvullende informatie.
Een tweede telefoongesprek waaraan ook een vriend van Herr von R. deelneemt geeft voor beide partijen “het goede gevoel”. We komen tot afspraken die resulteren in de verkoop van de auto.

De zonneklep is in Zwitersland Verboden

We spreken af dat de zonneklep, die in Zwitserland niet is toegestaan, wordt verwijderd en ik laat exportdocumenten opmaken voor de invoer in Zwitserland. Ik ga zelf de auto afleveren bij Herr von R. Een klein dorpje onder de rook van Luzern wordt het reisdoel.

De reis door Duitsland verloopt vlot, geen Stau’s of andere zaken die voor vertraging zorgen.

Strenge controle op chassisnummer bij de grensovergang

Op 31 oktober, na een prima nachtrust in een leuk hotel net voor de Zwitserse grens, sta ik met mijn goede gedrag ’s morgens om 09.00 uur al tussen de vrachtauto’s voor de grensovergang Rheinfelden bij Basel te wachten op de douane-afhandeling.

De Duitse Zollner blijkt een liefhebber te zijn van klassieke auto’s en wil het chassisnummer controleren. Eigenlijk wil hij gewoon de auto bekijken, ook prima.

De Zwitserse Douane mevrouw heeft niets met klassiekers, dat is mij wel duidelijk. Zij is echter alleraardigst en helpt mij vlot met de afhandeling van de documenten.

Ik rijd Zwitserland in en bij elke stop is er wel iemand die mij aanspreekt over de auto. “Das is ein schöner Bückel-Volvo” heb ik wel een keer of drie gehoord. Er worden veel foto’s gemaakt van de auto. Ik sta, met een zekere bescheidenheid, op afstand, maar ben natuurlijk wel trots.

Zullen ze hem eigenlijk wel mooi vinden?

Ik bekijk onderweg nog een paar auto’s die mij zijn aangeboden maar daar zit niet iets tussen wat mij past. De volgende dag rijd ik de straat in bij de koper de Fam von R. Ik ben best een beetje gespannen naar hun reactie. Eigenlijk weet is wel dat de Volvo hun verwachtingen gaat overtreffen, maar toch.

Ik stop voor een prachtige strak vormgegeven Zwitserse villa. Ik word hartelijk begroet door Herrn von R. en zijn blik zegt meer dan 1000 woorden. Hij vertelt mij dat hij in binnen- en buitenland een stuk of 6 Kattenruggen heeft bekeken maar nergens zo’n mooie originele auto heeft kunnen vinden als deze.

De PV544 wordt van de car-transporter gereden, er worden foto’s gemaakt voor het familiealbum en de Volvo komt in de ondergrondse garage te staan naast de 4-WD van Britse makelij. Na wat uitleg over de auto en het uitwisselen van de onderhoudshistorie en de inklaringsdocumenten word ik uitgenodigd aan de “grote tafel” in de huiskamer.  “Ich möchte mit dir gern anstoßen auf die Ankauf der Volvo” Dat lijkt mij wel een beetje vroeg om 10.30 uur maar er komt een prachtige fles witte wijn op tafel en wij proosten op de aankoop van de Volvo.

Zwitserse gastvrijheid zonder grenzen

De vrouw des huizes laat zich ook niet onbetuigd en komt met een royale schaal met vleeswaren, kaas en fijne kleine broodjes. We delen verhalen over onze families en ik vertel wat over mijn auto- en reisavonturen door Europa.  In het begin van het gesprek had ik al duidelijk gemaakt dat ik tijdig wilde vertrekken want ik had mijn kleindochter Lieke beloofd ‘s avonds, hoe laat dan ook, bij haar te zijn om haar verjaardag te vieren.

Het bezoek aan de Fam. Von R. werd gezellig, misschien wel te gezellig want toen ik op mijn horloge keek was het al over twaalven ! Nog 800 km met de cartransporter achter de Volvo, Lieke haar verjaardag, ik moest echt weg.

Naar huis voor de belangrijkste afspraak van de dag!

We nemen afscheid, Herr von R. laat mij nog even zijn wijnkelder zien, trek een paar prachtige flessen wijn uit het rek en legt ze op de achterbank van mijn auto.

Für das Wochende, schöne Grüsse an Ihre Frau und gratuliere Ihre Enkeltochter von uns.

Wat een gastvrije mensen. Om 12.30 uur vertrek ik en de navigatie geeft aan: 802 km naar……Lieke!!.

Het eerste uur bleef het droog en daarna begon het te regenen. Sanitaire onderbrekingen en tanken groeiden uit tot pitstops en de regenbui reisde met mij mee tot in Nederland.

Om 21.15 uur schonk mijn kleindochter Lieke mij een biertje in en kon ik persoonlijk tegen haar zeggen;  “Lieke van harte gefeliciteerd met je 15^e verjaardag”.

Opa, wat fijn dat je er bent

Daar doe je het voor  !