De Volvo 240 mag je, vind ik, een icoon noemen in de automobielindustrie. Hij staat niet in  de top 10 van de meest geproduceerde auto’s maar doet wel lekker mee. De T-Ford met ruim 15 miljoen exemplaren en de VW Kever met 17 miljoen stuks zijn wel de echte toppertjes. Bij de 240 bleef de teller in 18 productiejaren steken op 2.8 miljoen stuks. Als je ze achter elkaar zet is dat toch ruim 400 x de Afsluitdijk………..

De Volvo 240 volgde in 1975 de 140 serie op. Het oorspronkelijke plan was een volledig nieuwe  revolutionaire auto te bouwen. Volvo liep voorop als het ging om veiligheid en zette haar eigen standaard neer lang voordat  Amerika kon formuleren hoe veilig een auto moest zijn in de jaren 80.  Veel nieuwe veiligheidsfeatures kwamen samen in een compleet nieuw model. Het project kreeg de naam P 1560 en Volvo bouwde als prototype twee auto’s.

Volvo P1560 Hatchback

Volvo P1560 Saloon

Toen maar niet duidelijk werd aan welke regelgeving de voertuigen voor de Amerikaanse markt moesten voldoen werd het project  gestopt en werd een nieuw project gestart onder naam VESC Volvo Experimantal Saftey Car. Volvo stelde uitdrukkelijk dat het ging om een experimentele auto met een hoog gehalte aan nieuwe veiligheidsvoorzieningen. Uit dit project ontstond onderstaande auto de zgn. Volvo VESC.

VESC (Volvo Experimental Safety Car)

Terug naar de opvolger van de 140. Uit kostenoverwegingen werd besloten dat de auto gebaseerd moest zijn op de 140. Jans Wilgaard deed z’n best en toen de 240 werd geïntroduceerd waren duidelijk stijlelementen van de VESC terug te vinden in de auto. Veel veiligheidsvoorzieningen uit de VESC werden toegepast in de 240.

De 240 overtrof zichzelf. Tussen 1974 en 1993 werden 2.8 miljoen Volvo 240 gebouwd.

Toen Volvo als opvolger van de 240 in 1982 de 740 introduceerde kon niemand vermoeden dat de 240 zijn opvolger zou overleven. De productie van de 740 bleef steken op 1.4 miljoen stuks en werd gestaakt in 1992 terwijl de laatste 240 van de band rolde op 14 mei 1993. Ik kan mij niet herinneren dat zoiets eerder of later is voorgekomen in de automobielindustrie.

Mijn eerste contact met de Volvo 140 serie stamt uit 1975. Mijn vader was de trotse bezitter van een  door Volvo dealer Buitenweg in de Bilt geleverde appelgroene 140 Station met fuel injection en automaat. Dat was niet zomaar wat…………

Volvo 140 Station

Toen ik het ouderlijk huis verliet was ik geen regelmatige gebruiker meer van deze prachtige auto. Volvo verdween uit  mijn gedachten want het gezinsbudget van het jonge gezin Dijkstra kon zich alleen maar auto’s van dertien in een dozijn veroorloven.

Maar het werd 1995 en er moest en zou een Volvo 740 komen. Er werd gezocht en vergeleken totdat ik oog in oog kwam te staan met een rode 240 uit 1992 de FH-NB-01. Een van de laatst geleverde in Nederland, 160.000 km op LPG en in perfecte staat.  Wat een droom van een auto………verkocht.

Toen ik de auto ophaalde bij de dealer en ons dorp inreed sprak mij een bekende aan en maakte mij een  compliment over de auto. “Wil je hem niet verkopen” ?  Ik vertelde dat ik hem net had opgehaald maar als ik ooit van plan was om hem te verkopen, ik aan hem zou denken.

Drie jaar later, de 240 stond op bijna 300.000 km, kocht ik een Volvo 850 2.5-20V 170 pk.  Ik belde met de betreffende dorpsgenoot  en vertelde hem dat de 240 te koop was.”Ik kom eraan” zei hij. 10 minuten later was hij de trotse bezitter van een rode 240. 10 jaar heeft hij er mee gereden en uiteindelijk de auto met 650.000 km op de teller verkocht naar Afrika. Misschien ziet u hem nog eens als u daar een taxi neemt……….

Vanaf deze 240 was het Volvo en bleef het Volvo in huize Dijkstra, er zouden er nog velen volgen maar daarover meer in een volgende column.

Op deze foto uit 1998 staan we met onze 240 en KIP Caravan op de St. Gotthardpass.  Die auto bracht ons overal !!

In het voorjaar van 2017 kwamen oude herinneringen boven want OpenRoad Classic Cars was de trotse bezitter  van 3 rode Volvo’s 240. Het was van tijdelijke aard want ze hebben alle drie in korte tijd een “nieuwe baas” gevonden.